تو را این بار هم جا می گذارم.
تو را با شهر تنها می گذارم.
تمام شهر را با خاطراتش،
به چشمان خودت وامی گذارم.
تو را با آرزوی دیدن من،
میان کاش و اما می گذارم.
تمام سهمم از دلواپسی را
کمی یا می برم یا می گذارم.
پر از بغضم؛ ولی هر طور باشد،
تو را با شهر تنها می گذارم.
« زهرا صرامی »