آخرین دروازه

باز هم،

مصلحتی پای تو به خواب رفته.

حتما به مرکز زمین که برسیم،

راهمان از هم جدا می شود.

خواهش،

نگاه منجمدی بود روی دستانت.

این جا سرد است.

دستهای تو هم که نیست.

زمین بیچاره هم بدون هیچ مسئولیتی،

هی دور خود می چرخد

که چرخیده باشد

در آخرین دروازه.

« امیر آزاده دل »