غبار گردش ارابه زمان پیداست.
نگاه کن؛ اثر پای رفتگان پیداست.
مرور حلقه خورشید حیرتی دارد؛
که رقص زیستن ذره ها در آن پیداست.
میان چشم شما ذاکران حضرت عشق،
نشانه های جهانهای بی کران پیداست.
زمین تشنه باران! بشارتی دارم.
چه ابرهای شگفتی در آسمان پیداست!
چه ابرهای شگفتی به تاخت می آیند
که حس آب شدن در نگاهشان پیداست!
« محمود سنجری »