پنکه سقفی مسجد،
نم نمک می چرخد
و مرا می برد آن جا که ستاره
و درختان همگی،
می ستایند تو را؛
من ولی در پی خرما و تسلی
و فرستادن یک فاتحه بر اهل قبورم.
آه! ای عشق! چقدر
از تو دورم، دورم!
« حسن فرازمند »