یک روز صبح استادی از مقابل یک نانوائی عبور می کرد که متوجه شد نانوا عمدا مقداری آرد جوی ارزانقیمت را با آرد گندم مرغوب مخلوط می کند تا در طول روز سود بیشتری از فروش نانهایش حاصل کند. استاد از نانوا پرسید: « آیا دوست داری تا آخر عمر با آن بخش از وجودت که به تو دستور این کار را داده است همنشین شوی؟ ». مرد نانوا با تمسخر پاسخ داد: « من فقط برای مدتی این کار را انجام خواهم داد. بعد از اینکه وضع مالیم بهتر شد، این کار را ترک می کنم و مثل بقیه نانواها آدم درست و صادقی می شوم. » استاد سری تکان داد و گفت: « متأسفم دوست من! هنگامی که شخصی کار زشتی را انجام می دهد، آن کار به تدریج جزئی از او می شود و رفته رفته در چهره، نگاه، رفتار، گفتار و صدای فرد خودش را نشان می دهد. کم کم انسانهای اطراف شخص می فهمند که چیزی در او وجود دارد که قادر به انجام کارهای خلاف است و به همین خاطر، از او فاصله می گیرند. وی کم کم تنها می شود و آن بخش از وجودش که دوست داشتنی نیست همواره با او همراه خواهد شد و حتی در آن دنیا هم با همان تکه همراه می شود. »
منبع: هفته نامه « اطلاعات هفتگی »