همچون کرگدن تنها سفر کن!

 

کرگدن موجودی است تنها. هرگز چیزی درباره زندگی جمعی و حرکت گله های کرگدن گزارش نشده است. کرگدن تنهای تنها دشتها و جنگلها را درمی نوردد و همیشه در سفر است. کرگدنها همیشه در حرکتند. هیچ وقت یک جا نمی مانند. می روند و می روند. در این جهان پهناور تنها موجود دیگری که همواره در حال رفتن است ابر است؛ اما سفر ابرها با سفر کرگدنها یک تفاوت دارد. ابر هر وقت سنگین می شود، می بارد، خود را سبک می کند و دوباره به راهش ادامه می دهد. کرگدنها هیچ وقت گریه نمی کنند. آنها تنهای تنها سفر می کنند و غمهایشان را در دل خودشان نگاه می دارند. شاید برای همین است که این قدر سنگینند و این قدر هم غمگین. « بودا »؛ شاهزاده ای که تاج و تخت را رها کرد تا به روشنائی برسد، کرگدن را ستوده است. از « بودا » متنی مانده به نام « دمه پده » که مترجمان آن را « راه - آئین » معنی کرده اند. این کتاب پر از سرود است. سفر تنها، مداوم و بی تعلق کرگدن آن قدر برای « بودا » الهامبخش بوده که یکی از معروفترین سروده های کتابش را « سرود کرگدن » نام نهاده و در آن شیوه درست زندگی کردن را به رهرو این گونه آموزش داده است: « چوب را برای هر آن چه زندگی می کند به دور افکن / و کسی را با آن میازار. / چون عشقی برای فرزند نه، پس چگونه عشقی برای دوست؟ / همچون کرگدن تنها سفر کن. / شاخه های خیزران پیچ خورده و درهمند؛ / که سودازده زن و فرزند هستند، / هم بدان سان که شاخه های بالای درخت از کجی آزاد است. / همچون کرگدن تنها سفر کن؛ / همه جاها تنهای تنها / و به این سو و آن سو خرسند، / خطرها را بی باک به جان خریدار. / همچون کرگدن تنها سفر کن. »

منبع: دو هفته نامه « دانستنیها »