« افلاطون » می دانست چگونه پیر شود!

 

« افلاطون » از آن آدمهائی بود که به قول « لاروشفوکو » می دانست چگونه پیر شود. وقتی « افلاطون » پا به سن گذاشته بود، آکادمیش را راه انداخته و شاگردانش را تربیت کرده بود و موفقیتهای بزرگ آنها برای او موجب حرمت و افتخار بود و او کاری جز این نداشت که بنشیند و از زندگی لذت ببرد. او در آکادمی قدم می زد. با شاگردانش که خیلی او را دوست داشتند و « افلاطون » هم به همان اندازه به آنها محبت می کرد حرف می زد. دائما در خوشیها و شادیهای آشنایانش شریک می شد و چندین ساعت می گفت و می خندید و آخر شب هم برای اینکه کمی بخوابد به گوشه ای می رفت و روی صندلی چشمانش را می بست. در یکی از مراسم عروسی بود که صبح وقتی مراسم تمام شد، متوجه شدند « افلاطون » نیست. وقتی پیدایش کردند، او خوابیده بود؛ ولی دیگر بیدار نشد.

منبع: دو هفته نامه « دانستنیها »