موضوعات
آخرین ارسالها
همهآرشیو
- بهمن 1402 3
- خرداد 1402 2
- بهمن 1400 1
- بهمن 1399 2
- اردیبهشت 1398 23
- فروردین 1398 83
- اسفند 1397 44
- بهمن 1397 54
- مرداد 1397 7
- تیر 1397 7
- آبان 1396 1
- فروردین 1396 1
- اسفند 1395 9
- بهمن 1395 7
- آبان 1395 2
- مهر 1395 2
- اسفند 1393 3
- بهمن 1393 4
- دی 1393 5
- آذر 1393 12
- آبان 1393 6
- خرداد 1393 4
- اردیبهشت 1393 4
- فروردین 1393 3
- اسفند 1392 5
- دی 1392 38
- آذر 1392 7
- آبان 1392 1
- مهر 1392 8
- شهریور 1392 11
- تیر 1392 20
- خرداد 1392 6
- فروردین 1392 67
- اسفند 1391 2
- بهمن 1391 10
- شهریور 1391 23
- مرداد 1391 33
- تیر 1391 23
- خرداد 1391 80
- اردیبهشت 1391 36
- فروردین 1391 14
- اسفند 1390 162
- بهمن 1390 112
- دی 1390 45
- آذر 1390 117
- آبان 1390 109
- مهر 1390 44
- شهریور 1390 88
قانون کار در دوران هخامنشی
در روزگاری که در شرق و غرب از کارگران بیگاری می کشیدند و مثل برده با آنها رفتار می کردند، « کوروش کبیر » برای اولین بار قانون استخدام و بازنشستگی و قوانینی که امروزه برای کار رایج است وضع کرد. بدین ترتیب که از بین مردم نیروهائی را به استخدام درمی آوردند و بعد از 40 سال که این افراد برای حکومت کار می کردند، باید ماهانه حقوقی از حکومت دریافت می کردند. در صورتی هم که این افراد مشکل جسمی ای پیدا می کردند، از آنها حمایت می شد. کارگرانی هم که در زمان « داریوش کبیر » در حال ساخت « تخت جمشید » بودند حقوقشان را تمام و کمال دریافت می کردند. آنها روزی 8 ساعت کار می کردند و هر 10 روز یک بار تعطیل بودند. البته روزهای عید هم به این تعطیلیها اضافه می شد. گفته می شود هر 5 روز یک بار به آنها 1 سکه طلا یا دریک به عنوان دستمزد می دادند و علاوه بر آن، آنها می توانستند مایحتاج اولیه زندگیشان را از فروشگاههائی مثل تعاونیهای امروزی به صورت رایگان یا با قیمتهائی بسیار پائین تأمین کنند.
منبع: دو هفته نامه « دانستنیها »