به گلدان که آب می دهی،
من می رویم از خاک.
به خاک اگر گوش بسپاری،
رطوبت صدایم را می شنوی.
به آفتابم اگر بسپاری،
گل می دهم یک روز.
روزی اگر گل بدهم،
به تماشایت خواهم نشست.
« فرهاد حسن زاده »