مرجع تشخیص اراضی ملی

 

منابع ملی طبق رأی کمیسیون ماده 56 قانون حفاظت و بهره برداری از جنگلها و مراتع کشور، تشخیص داده می شد و آرای صادره در این رابطه، قطعی بود تا اینکه در تاریخ 29/ 6/ 1367 هجری شمسی، قانون تعیین تکلیف اراضی اختلافی موضوع اجرای ماده 56 قانون جنگلها و مراتع با عنوان ماده واحده به تصویب رسید. در این قانون، به مالکین اجازه داده شد تا در صورتی که به رأی کمیسیون ماده 56 مذکور و اصلاحات بعدی آن اعتراضی داشته باشند، این اعتراض را به هیئتی مرکب از: 1- مسئول اداره کشاورزی 2- مسئول اداره جنگلداری 3- عضو جهاد کشاورزی 4- عضو هیئت واگذاری زمین 5- یک نفر قاضی دادگستری 6- دو نفر از اعضای شورای اسلامی روستا یا عشایر محل؛ بر حسب مورد، تسلیم نمایند. رأی صادره کمیسیون مزبور لازم الاجراء می باشد. پس از آن در تاریخ 12/ 7/ 1371 هجری شمسی، قانون حفظ و حمایت از منابع و ذخایر جنگلی کشور تصویب گردید. طبق ماده 2 این قانون، تشخیص منابع ملی و مستثنیات ماده 2 قانون ملی شدن جنگلها و مراتع به وزارت جهاد کشاورزی واگذار گردیده که نظریه خود را به وسیله اخطار کتبی یا آگهی به وسیله روزنامه های کثیرالانتشار مرکز و یکی از روزنامه های محلی و سایر وسایل معمول، ابلاغ می کند و در صورت عدم اعتراض، اسناد مالکیت صادر می شود. چنانچه به نظریه مذکور اعتراضی واصل شود، موضوع در هیئت ماده فوق الذکر، رسیدگی می شود و بر حسب رأی صادره، اسناد مالکیت صادر خواهد شد. صدور سند مالکیت به نام دولت جمهوری اسلامی ایران مانع مراجعه متضرر به هیئت فوق نمی باشد و اعتراضات به آرای کمیسیون ماده 56، کماکان در هیئت مذکور، رسیدگی می شود.