ذهن آدمی در جستجوی گلها و برگهای رنگارنگ،
در جستجوی عطرها و شکلهای گوناگون.
فرسایشی بی قرار و مداوم
و خارج گشتن از مدار تعادل هستی.
ذهن آدمی در چنبره تنوع طلبیهای ناپایدار،
بی قرار.
جستجوئی بیهوده برای خوشبختی.
ذهن آدمی آوردگاه نبردهائی فرساینده،
بیهوده؛
نبردهائی خونین، زائیده خواسته های متنوع،
آرزوهای گونه گون.
ذهن آدمی تاراجگاه گوناگونخواهیهای آلاینده بی پایان،
نبودنهائی بی شگون.
ذهن آدمی غیر از اینها هم می تواند باشد.
ذهن آدمی،
جایگاهی باشکوه از امکانی شگرف،
ره آوردی ژرف،
شایسته شریفترین آفریده کائنات،
جایگاهی که رنگها بی رنگ می گردند،
صورتها محو می شوند،
گوناگونی پایان می یابد
و همه چیز یگانه می گردد.
« عباس قزوانچاهی »