« سازمان اداری » مربوط به « مؤسسات عمومی »، چگونه است؟

 

« مؤسسات عمومی وابسته به دولت » از حیطه « قدرت و اختیار وزیران »، خارج نیستند و بر حسب « نوع مشاغل »ی که به عهده دارند، به یکی از « وزارتخانه ها »، وابسته بوده و تحت « نظارت » آنها، « انجام وظیفه » می کنند. اگر « وابستگی » یکی از « مؤسسات » به یک « وزارتخانه »، از روی « اساسنامه قانونی » آن، معلوم نباشد، « رئیس جمهور » شخصاً، « ناظر » و « مسئول حسن اداره آن مؤسسه » در مقابل « مجلس شورا »، می باشد. اگر « مؤسسات عمومی » از طرف « اشخاص عمومی دیگری به جز دولت »، تشکیل شده باشند، تابع آن « اشخاص » و « سازمانها » هستند. « سازمان اداری مؤسسات عمومی » با یکدیگر، متفاوت بوده و هر کدام دارای « اختیارات »ی، هستند که دقیقاً، در « اساسنامه قانونی » آنها، تعیین گردیده است. « مؤسسات »ی که به شکل « شرکت سهامی »، هستند دارای « یک مجمع عمومی »، « یک هیئت مدیره »، « یک مدیر عامل » و « یک هیئت بازرسی »، هستند و « اتخاذ تصمیمات » با « مجمع عمومی » و « اجرای آن تصمیمات » با « هیئت مدیره » و « مدیر عامل »، است. در « شرکتهای دولتی »، « اعضای هیئت مدیره » و « مدیر عامل » را « دولت » برای « مدت معین  »ی، منصوب می نماید. « شرکتهای بیمه » و « شرکتهای هواپیمائی ایران » دارای « یک مجمع عمومی »، « یک شورای عالی »، « یک هیئت مدیره » و « یک هیئت بازرسی »، هستند که همه آنها از طرف « دولت »، معین می شوند. « دانشگاه تهران » و « سایر دانشگاههای دولتی » نیز، « شوراها »ئی دارند که « انتخابی » می باشند. بدیهی است بر حسب اینکه « اعضای مجمع عمومی »، « اعضای هیئت مدیره » و « اعضای شوراها » « انتخابی » یا « انتصابی » باشند، « درجه عدم تمرکز و استقلال مؤسسه » بیشتر یا کمتر خواهد بود. « سیستم هیئت مدیره » این امکان را می دهد که « افراد متخصص » به « عضویت مؤسسه »، درآمده و در « تصمیم گیری شرکتها »، « شرکت فعالانه »ای داشته باشند.