« محاسن » و « معایب » مربوط به « مؤسسات عمومی »، چیست؟

 

« مؤسسات عمومی » دارای این « مزایا » و « محاسن »، هستند: 1- « مؤسسه » توسط « مدیران » و « شوراها »ئی که برای مدتی معین، انتخاب می شوند، « اداره » می شود و بدین شکل، « مؤسسه » از « نفوذ و کشمکشهای سیاسی »، برکنار می ماند. 2- سبک شدن وظائف « قوه مرکزی » با واگذاری قسمتی از وظائف به « اشخاص عمومی » دیگر. 3- بهترین وسیله برای جلب « هدایا »ست. 4- رهائی « مؤسسات عمومی » از « مقررات » خشکی که « وزارتخانه ها » و « ادارات دولتی » به علل « سازمانی »، مجبور به تبعیت از آنها، هستند. 5- « استقلال اداری ومالی » این « مؤسسات » موجب « حسن اداره امور »، می شود. همچنین، این « مؤسسات » دارای « معایب » زیر، می باشند: 1- « استقلال » آنها باعث گردیده « سیاست و عملیات آنها » اغلب، با « سیاست و عملیات کلی دولت »، « مغایرت » پیدا نموده و در نتیجه، به « وحدت اداره امور » و « تعقیب سیاست واحد » در کشور، لطمه وارد آید. برای جلوگیری از « معایب » و « زیانها »ی این « مؤسسات »، بهتر است به نکات زیر، توجه شود: 1- برای « رسیدگی به کار مؤسسات عمومی » و « تعیین سیاست اقتصادی و اداری واحد برای آنها »، در « پارلمان » یا « نهاد ریاست جمهوری »، « کمیسیون ویژه »ای تشکیل گردد. 2- « نظارت مالی بر مؤسسات عمومی » توسط « بنگاههای حسابرسی مستقل »ی که به هیچ وجه، به « مؤسسات عمومی »، وابستگی ندارند، به عمل آید؛ مانند کشورهای « انگلستان » و « آمریکا ». 3- « بودجه آنها » در « بودجه کل کشور »، منعکس شود و برای « استقلال مالی » آنها، « حدود »ی تعیین گردد.