مفهوم « طبقه بندی مشاغل » چیست؟

 

« قانون استخدام کشوری » بر اساس « نظام طبقه بندی مشاغل »، طرح و پایه ریزی شده است. « نظام طبقه بندی مشاغل » عبارت است از: « « طبقه بندی مشاغل موجود در یک سازمان » بر اساس « تشابه وظائف و مسئولیتها و شرایط احراز آنها » و سپس، « قرار دادن مشاغل مزبور در درجات و طبقات ». » هدف از « طبقه بندی مشاغل »، « برقراری رابطه صحیح و منطقی » بین « مسئولیتهای هر شغل »، « شرایط احراز آنها »، « حقوق و مزایای پرداختی به این مشاغل » و « از بین بردن بی عدالتی در پرداختها » و « ایجاد نظم در سازمان و مدیریت » است. از میان « اهداف طبقه بندی مشاغل »، مهمترین « هدف » این طرح « برقراری رابطه صحیح بین سه عامل زیر » است: 1- « وظائف و مسئولیتهای هر شغل ». 2- « شرایط احراز آنها ». 3- « حقوق و مزایای این مشاغل ». اهم « نقشهای طرح طبقه بندی مشاغل » در « نیل به اهداف استخدامی »، به شرح زیر، خلاصه می گردد: 1- « تعیین شرایط احراز مشاغل برای استفاده صحیح از تخصصها و مهارتها ». 2- « رفع تبعیض در پرداخت حقوق و مزایای مستخدمین ». 3- « شناخت نیازمندیهای آموزشی دستگاههای دولتی از نظر تخصص و تجربه ». 4- « تشخیص و اعمال متناسبترین روشهای انجام کار و حذف تشریفات غیرضرور در هر شغل ، از طریق تجزیه وظائف و ارائه اطلاعات لازم به متخصصان ». « طبقه بندی مشاغل » و « شرح شغل » وسیله لازمی است برای: 1- « اجرای اصل حقوق مساوی برای کار مساوی و تأمین عدالت در پرداختها ». 2- « اطلاعات مهمی که از آن، برای تقسیم کار، سازماندهی دستگاه اداری، تعیین شرایط واقعی احراز مشاغل، ترسیم نمودارهای سازمانی و تهیه راهنمای سازمانی، استفاده می گردد ». 3- « تثبیت سازمان و تنظیم روابط کارمندان به وسیله مدیران ».